engelienmulder.nl

 

Een zoektocht

 

Welkom!

 

Wat fijn dat je belangstelling hebt voor mijn boek.

 

Dit weekend las ik mijn aantekeningen van het begin van mijn boekproject opnieuw. Ik vond een eerdere titel die ik vergeten was; ‘Mijn zoektocht naar genezing van mijn doodswens’.... Het is een betere titel dan ‘leven met een doodswens’ vind ik nu.

Die oudere titel beschrijft beter waar mijn boek over gaat. 

 

Ik vertel in dit boek hoe ik mijn doodswens in mijn leven door de tijd heen heb beleefd en ervaren en wat ik erover heb ontdekt. Als ik erop terugkijk lijkt het bij mij op het proces van het afpellen van een ui.  

In 2004 ben ik korte tijd patiënt van een afdeling in een psychiatrisch ziekenhuis. Mijn psychiater omschrijft mijn situatie in het dossier ' dat ze het gevoel heeft naar de dood toe te bewegen'. Enkele maanden later neem ik afscheid van de psychiatrische hulpverlening en besluit ik mijn eigen weg te zoeken. Daar gaat dit boek over. 

 

Mijn vertrek uit de psychiatrie is inmiddels 16j aar geleden. Dit boek gaat grotendeels over de weg die ik sindsdien heb afgelegd. Ik bespreek methoden en technieken die mij hebben geholpen. Die ik zelf in mijn eentje thuis kon toepassen eenmaal geleerd.

Ik bespreek o.a.  hoe  ‘EFT’, ‘innerlijk kindwerk’ en ‘Voice Dialogue’ mij hebben geholpen. Ik laat ook deskundigen aan het woord en stip kort aan hoe er tegen suicidaliteit wordt aangekeken in de hulpverlening in Nederland. En ik wissel mijn eigen ervaringen af met algemene informatie over de verschillende thema's die ik van belang vind bij suïcide.

 

Het boek behandelt een deel van mijn leven, niet mijn gehele leven. Een donker deel, een pijnlijk deel, een zoekend deel. Ook een kronkelig pad. Gelukkig heb ik nooit gedacht dat ik ziek was. Dat is gewoon niet in me opgekomen. Ondanks dat ik wel contact met de psychiatrie heb gehad. Hoe dat was vertel ik in mijn boek maar het boek gaat vooral over de tijd daarna.

 

 

Voor wie is dit boek geschreven?

 

 

Dit boek is geschreven voor mensen die zelf een doodswens hebben.  Niet om te vertellen hoe je daarmee om zou moeten gaan. Ik geloof niet dat een ander je dat kan vertellen. Wel wil ik inspireren en perspectief bieden om er een eigen weg mee te vinden. 

k las vaak in boeken van ervaringsdeskundigen of het boek van Soloman of zelfs in een onderzoeksverslag van 0113, dat mensen die verder leven angstiger worden voor een terugval. Ik realiseerde me dat ik dat niet heb. Ik kan terugvallen maar het is minder lang en minder diep. En zo belangrijk ik weet in het moment van pijn dat het over gaat. Vroeger kon ik dat bedenken als het goed ging maar was ik het kwijt als het minder ging. Daar kwam ik simpelweg niet op.

 

Dit boek is geschreven voor  'alleengaanden', die geen psychiatrische hulp (meer)  hebben en zelf verder willen zoeken.

IDit boek is geschreven voor mensen die ervaring hebben met zelfonderzoek en die in staat en bereid zijn verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf en hun zoektocht hoe om te gaan met de eigen suïcidale  gedachten en gevoelens. En die willen blijven leven.

 

Dit  boek kan misschien ook troost bieden voor achterblijvers op hun zoektocht naar antwoorden. Ik zeg dit voorzichtig want elk mens is anders en hetzelfde geldt voor elke zelfdoding. De antwoorden zullen waarschijnlijk niet meer zijn dan stukjes antwoord op een klein deel van alle vragen waar iemand mee kan achterblijven na een zelfdoding.

 

En voor een ieder die professioneel of simpelweg als mens geïnteresseerd is in dit onderwerp.

 

 

 

Een post op LinkedIn februari 2022

Waarom heb ik dit boek geschreven?

 

Ik ben gepassioneerd, gepassioneerd over (het voorkomen van) zelfmoord. Daarom heb ik er een boek over geschreven en daarom ben ik bezig met een tweede boek. Maar wie is dat nou, gepassioneerd over zelfmoord? En waarom? Nou omdat ik oprecht, geloof dat ik daar iets in te melden heb. 

 

Namelijk dat bij de meeste mensen die het uiteindelijk doen het draait om emoties. Intense emoties en vooral vaak ook 'oude' emoties uit de (vroege) kindertijd die toen teveel waren om een plek te geven en nu nog in ons zijn. Die emoties kunnen worden aangeraakt door wat er nu in je leven gebeurt. En weer kan het dan teveel zijn.

 

Een bekende hoogleraar op dit gebied heeft volgens hem bewezen dat zelfdoding komt door teveel en te vaak gedachten die je aan zelfmoord hebt. Ik ben er van overtuigd dat die gedachten een gevolg zijn van de kracht van je oude en vaak onbewuste emoties en niet de oorzaak.

 

Dat betekent dat je niet ziek bent. Je kunt ziek worden van emoties, dat zeker, maar je bent niet ziek omdat je onverwerkte emoties hebt.

 

Dat betekent dat je er zelf iets aan kunt doen en niet hoeft te wachten tot iemand bij de GGZ tijd voor je heeft. 

 

Wanneer je iemand kan vinden die je helpt om in het hier en nu je eerste stappen te zetten om je gedachten, je emoties en trauma's jou onverdeelde aandacht te geven, zet je ook een stap weg van de dood en naar het leven. Het wil niet zeggen dat het makkelijk is. Of dat het snel is opgelost. Nee, maar elke stap telt, dat is mijn eigen ervaring, hoe klein dan ook, die telt. 

 

En te ontdekken dat het niet iets geheimzinnigs is dat alleen iemand buiten jou voor je kan diagnosticeren, is waardevol. Misschien nog wel waardevoller; dat je zelf iets kunt doen om op tijd uit die tunnel van de dood te komen.

 

 

Nota Bene

Ik heb me bij dit boek ten doel gesteld zoveel mogelijk jargon te vermijden.

Geen jargon van  psychiaters, psychologen en andere (alternatieve) hulpverleners om het zo leesbaar mogelijk te houden.

 

Het boek bevat literatuurverwijzingen en een literatuurlijst.